 |
| Zelfportret van John Singleton Copley |
Copley wordt gezien als de eerste serieuze kunstschilder uit uit het "nieuwe" Noord-Amerika. Zijn voorgangers waren voornamelijk ambachtslieden die naast het schilderen van portretten ook timmerman of kleermaker waren. John Singleton Copley beheerste zelf het ambacht van timmerman tot in de finesses.
De kunstschilder stond in laag aanzien en werd daardoor, net als de Europese kunstschilder in de middeleeuwen, gezien als een ambachtsman. Copley leerde zichzelf schilderen door goed naar de werken van de grootmeesters te kijken.
Hij begon rond 1750 met schilderen onder de bezielende leiding van zijn stiefvader Peter Pelman, een Engelse graveur die in 1727 naar Noord-Amerika was geëmigreerd en in 1748 met de moeder van Copley trouwde.
Zijn vroegere werk laat invloeden van zowel lokale kunstenaars zoals John Smibert als van de Engelse meesters zien. Copley past de Engelse portretstijl toe op het artistieke klimaat van Boston, waar hij ook nu nog steeds voor geroemd wordt. Een van zijn beste werken uit deze periode is tot op de dag van vandaag een beroemd Noord-Amerikaans icoon, het portret van "Paul Revevre".
Copley was de eerste Noord-Amerikaanse kunstschilder die het geringe aanzien van kunstschilders probeerde te verbeteren door te trouwen in de hogere klasse, daar hij door de gemeenschap zowel sociaal als artistiek erkend wilde worden. In de VS van vóór de revolutie ging dat niet lukken, en dat besefte hij ook. Daarom besloot hij dat het voor hem beter was dat hij naar Londen zou verhuizen, om daar aan de Royal Academy te gaan studeren. Voordat hij werd toegelaten moest hij een werk insturen dat werd beoordeeld door Joshua Reynolds, die op dat moment voorzitter van de prestigieuze instelling was. In 1766 stuurde hij het werk "Boy with a Squirrel" naar Londen. Het werk werd bekritiseerd om het onderwerp dat niet van belang was, want het ging immers om een relatief onbekende Noord-Amerikaanse kunstschilder die ooit eens was aangevallen door een haai. Joshua Reynolds beoordeelde zijn schilderijen niet zeer goed omdat ze te veel op het detail waren gericht, en niet op het idee. Dat schrikte Copley af, waardoor hij nog een aantal jaren wachtte voordat hij naar Londen vertrok.
Onder aanmoediging van Joshua Reynolds en Benjamin West vertrok Copley in 1774 naar Engeland, om vrijwel direct naar Italië door te reizen. Daar verbleef hij ongeveer een jaar, waarna hij terugkeerde naar Londen. Hij vestigde zich daar en liet zijn vrouw en drie kinderen naar Londen overkomen.
In Londen groeide zijn reputatie als kunstschilder snel, mede door tentoonstellingen in 1777 en 1778. Hieraan nam hij deel met de werken "The Copley Family" en "Watson and the Shark" die zeer goed ontvangen werden. Het leverde Copley een volledig lidmaatschap aan de prestigieuze Royal Academy op. Hierdoor kon hij eindelijk zijn ideaal verwezenlijken.
Tegenwoordig wordt John Singleton Copley met name geroemd om zijn vroegere Amerikaanse portretten. (Bronvermelding: wikipedia.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten