 |
| Zelfportret geschilderd door Elisabeth Vigée Le Brun |
Elisabeth Vigée was een dochter van kunstschilder Louis Vigée en Jeanne Massin. In haar eerste levensjaren werd ze met liefde verzorgd en opgevoed door een boerenfamilie die in de buurt van Chartres woonde en werkte. Toen ze in Parijs terug was gekeerd verbleef ze in het internaat van een kloosterschool. Vanaf 1767 woonde ze thuis en kreeg tekenles van haar vader die echter in hetzelfde jaar nog overleed.
Daarna studeerde ze bij Gabriël Briard en Horace Vernet. Ook Jean Baptiste Greuze had een zeer grote invloed op de kunstzinnige ontwikkeling van haar Neoclassicistische schildersstijl. Vanaf haar vijftiende levensjaar verdiende ze haar geld met het vervaardigen van portretten, al moest ze haar atelier in 1774 tijdelijk sluiten omdat ze geen licentie had. In 1776 trouwde ze met Jean Baptiste Pierre Le Brun.
Ze ontwikkelde zich in de jaren 1770 tot een portretschilderes die zeer veel gevraagd werd, waardoor ook koningin Marie Antoinette zich vaak door haar liet portretteren. Dit heeft ertoe geleid dat er een zeer goede relatie tussen koningin Marie Antoinette en Elisabeth Vigée Le Brun ontstond.
In het jaar 1780 werd Jeanne Julie Louise in een warm nest geboren. De liefde die ze van Elisabeth Vigée Le Brun en diens echtgenoot kreeg was groot waardoor nu het idee is ontstaan dat ze wellicht te veel door haar beide ouders verwend werd. In 1781 maakte Elisabeth Vigée Le Brun met haar man een reis door de noordelijke en de zuidelijke Nederlanden, waar ze de schilderstechniek van de Vlaamse en Hollandse grootmeesters met zeer veel aandacht bestudeerde. Ze vervaardigde hier ook een aantal portretten.
In 1783 werd ze lid van de koninklijke Académie voor Beeldhouw en Schilderkunst, als historieschilderes. Het bestuur van de Académie maakte echter bezwaar tegen haar kandidatuur, maar de benoeming vond op koninklijk verzoek tóch doorgang. Ondanks de meer dan koele ontvangst prezen critici haar in 1785 vanwege haar op de Salon van de Académie getoonde schilderswerken.
Door haar zeer grote succes en vele goede contacten in de society werd Elisabeth Vigée Le Brun in de jaren voor de Revolutie zelf ook een bekende figuur, en dat had voor haar zeker voordelen. Maar daar waar voordelen zijn, zijn ook nadelen, en één van die nadelen was dat men haar zonder bewijs een aantal buitenechtelijke relaties in de schoenen schoof, waardoor in 1779 een aantal gefingeerde liefdesbrieven tussen haar en de minister van financiën, Charles Alexandre de Colonne, zonder scrupules werden gepubliceerd.
Elisabeth Vigée Le Brun behoorde tot de eerste golf van vluchtelingen die na het uitbreken van de Franse Revolutie het land in zeer grote haast verlieten. Vanaf eind 1789 verbleef ze met haar dochter in Italië, waar ze met zeer veel succes haar carrière voortzette. In 1792 ging ze naar Wenen, waarna ze in 1795 naar Rusland vertrok. Haar ballingschap duurde meer dan twaalf jaar, en dat had voor haar meer voor dan nadelen, want haar ballingschap werd voor haar een ware triomftocht langs de Europese families die van adellijke afkomst waren.
In haar geboorteland werd ze echter nog steeds als een Royalist gezien, waardoor al haar eigendommen in beslag werden genomen. Haar echtgenoot schreef vergeefs een verweerschrift, waardoor hij genoodzaakt was een scheiding aan te vragen, om zijn eigen bezittingen veilig te stellen. In 1800 werden de strenge maatregelen tegen Elisabeth Vigée Le Brun opgeheven, waardoor ze na een lang verblijf in de Duitse stad Berlijn, in 1802 naar Frankrijk terug kon keren.
Ten tijde van de Vrede van Amiens tussen Frankrijk en Engeland woonde en werkte Elisabeth Vigée Le Brun in Londen, waar ze onder andere Lord Byron portretteerde. In 1805 reisde ze via Holland naar Parijs terug. Haar relatie met Napoleon Bonaparte, die inmiddels in Frankrijk als Staatshoofd de scepter zwaaide, was echter slecht, waardoor ze slechts één schildersopdracht van hem kreeg.
Vanaf 1809 woonde Elisabeth Vigée Le Brun in Louveciennes. In 1817 en 1824 exposeerde ze nog op de Salon, en tussen 1835 en 1837 publiceerde ze haar memoires. Ze overleed in 1842 en is begraven op het kerkhof van Louveciennes.
Het oeuvre van Elisabeth Vigée Le Brun bestaat uit 660 portretten en 200 landschappen. De portretten hebben vaak meer glamour dan diepgang, maar geven juist daardoor een zeer interessant tijdsbeeld.
Elisabeth Vigée Le Brun gold naast Angelika Kauffmann, Adélaïde Labille-Guiard en Marguerite Gérard tot de bekendste kunstschilderessen van haar tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten